'\" t
.\"*******************************************************************
.\"
.\" This file was generated with po4a. Translate the source file.
.\"
.\"*******************************************************************
.\" This file is distributed under the same license as original manpage
.\" Copyright of the original manpage:
.\" Copyright © Alain Knaff (GPL-3+)
.\" Copyright © of Polish translation:
.\" Robert Luberda <robert@debian.org>, 2014.
.TH mtools 1 "9 stycznia 2013" mtools\-4.0.18 
.SH NAZWA
mtools \- narzędzia dostępu do dysków DOS w Uniksie
.de  TQ
.br
.ns
.TP \\$1
..

'\" t
.tr \(is'
.tr \(if`
.tr \(pd"

.PP
.SH WSTĘP
Mtools jest zbiorem narzędzi pozwalających systemom uniksowym na operowanie
plikami systemu MS\-DOS: odczyt, zapis i przemieszczanie plików położonych na
systemie plików MS\-DOS (zwykle dyskietce). Gdy jest to uzasadnione, każdy z
programów usiłuje emulować odpowiednie polecenie MS\-DOS. Nie są jednak
emulowane zbędne ograniczenia i osobliwości DOS\-u. Na przykład, możliwe jest
przesuwanie podkatalogów z jednego podkatalogu do innego.
.PP
Mtools wystarczają do zapewnienia dostępu do systemów plikowych MS\-DOS. Na
przykład, polecenia takie jak \&\f(CWmdir a:\fP działają na napędzie \&\f(CWa:\fP
bez uprzedniego montowania (dołączania) czy inicjacji (zakładając, że na
maszynie działa domyślny plik \&\&\f(CW\(if/etc/mtools.conf\(is\fP. Przy pomocy
mtools można zmieniać dyskietki bez potrzeby ich dołączania i odłączania.
.PP
.SH "Skąd wziąć mtools"
.PP
Mtools można znaleźć w następujących miejscach (i ich mirrorach):
 
.nf
.in +0.3i
\fBhttp://ftp.gnu.org/gnu/mtools/mtools\-4.0.18.tar.gz
http://mtools.linux.lu/mtools\-4.0.18.tar.gz
ftp://www.tux.org/pub/knaff/mtools/mtools\-4.0.18.tar.gz
ftp://ibiblio.unc.edu/pub/Linux/utils/disk\-management/mtools\-4.0.18.tar.gz\fP
.fi
.in -0.3i
.PP
 
\&\fR
.PP
Przed zgłoszeniem błędu należy sprawdzić, że nie został już poprawiony w
łatkach alfa, które można znaleźć na:
 
.nf
.in +0.3i
\fBhttp://ftp.gnu.org/gnu/mtools/
http://mtools.linux.lu/
ftp://www.tux.org/pub/knaff/mtools\fP
.fi
.in -0.3i
.PP
 
\&\fR
.PP
Łaty mają nazwy \&\&\f(CWmtools\-\fP\fIwersja\fP\&\f(CW\-\fP\fIddmm\fP\&\f(CW.taz\fP, gdzie
wersja oznacza wersję podstawową, dd \- dzień, a mm  \- miesiąc. Z powodu
braku miejsca zwykle pozostawiam jedynie najnowszą łatę.
.PP
Pod adresem "mtools @ tux.org" jest lista dyskusyjna. Proszę przesyłać
wszystkie zgłoszenia błędów na tę listę. Można zapisać się na listę
wysyłając wiadomość o treści "subscribe mtools @ tux.org" do "majordomo @
tux.org". (Uwaga: proszę usunąć odstępy przed i po znaku "@". Pozostawiłem
je dla oszukania spambotów). Zawiadomienia o nowych wersjach mtools, oprócz
przesyłania na ogłoszeniowe grupy Linuksa, będą również wysyłane na tę
listę.  Archiwum listy prowadzone jest na
http://lists.gnu.org/pipermail/info\-mtools/.
.PP
.SH "Wspólne cechy wszystkich poleceń mtools"
.PP
.SS "Opcje i nazwy plików"
Nazwy plików MS\-DOS składają się z litery napędu, po której następuje
dwukropek, podkatalog i nazwa pliku. Tylko nazwa pliku jest obowiązkowa,
litera napędu i podkatalog są opcjonalne. Nazwy plików bez litery napędu
odnoszą się do plików unixowych. Nazwy podkatalogów mogą używać zarówno
separatora \fB\e\fP jak i \fB\e\fP.  Użycie separatora \fB\e\fP lub znaków
uogólniających wymaga otoczenia nazw znakami cytowania (apostrofami,
cudzysłowami) dla ochrony przed ich interpretacją przez powłokę. Jednakże
znaki uogólniające w nazwach plików unixowych nie powinny być cytowane, gdyż
\fBchcemy\fP by powłoka je rozwinęła.
.PP
Procedury "wyszukiwania wzorców" wyrażeń regularnych stosują się do reguł
uniksowych. Na przykład, \fB*\fP oznacza wszystkie pliki DOSowe (zamiast
\fB*.*\fP). Bity określające atrybuty pliku (archiwalny, ukryty,
tylko\-do\-odczytu, systemowy) podczas wyszukiwania wzorca są ignorowane.
.PP
Wszystkie opcje używają znaku \fB\-\fP (minus) jako pierwszego znaku, nie zaś
\fB/\fP (ukośnika), jak mógłbyś się spodziewać w DOSie.
.PP
Większość poleceń mtools pozwala na użycie wielu nazw plików jako
parametrów, co nie jest zgodne z konwencjami DOSu, ale jest przyjaźniejsze
dla użytkownika.
.PP
Większość poleceń mtools posiada opcje informujące je, jak obsługiwać
kolizje nazw plików. Więcej szczegółów znajdziesz w sekcji \fBKolizje
nazw\fP. Wszystkie polecenia akceptują opcję \fB\-V\fP wyświetlającą wersję, a
większość również opcję \fB\-v\fP przełączającą tryb wyświetlania szczegółów
(verbose). Patrz sekcja \fBPolecenia\fP, gdzie umieszczono szczegółowy opis
opcji charakterystycznych dla poszczególnych poleceń.
.PP
.SS "Litery napędów"
.PP
Znaczenie liter napędów zależy od konfiguracji sprzętowej. Przy większości
konfiguracji jednak, napęd A jest pierwszym napędem dyskietek, napęd B
drugim napędem dyskietek (jeśli jest dostępny), napęd J jest napędem Jaz
(jeśli dostępny), zaś napęd Z \- napędem typu Zip (jeśli dostępny). W
systemach, gdzie nazwa urządzenia pochodzi od identyfikatora SCSI, napęd Jaz
przyjmowany jest za 4 obiekt SCSI, a Zip za SCSI 5 (domyślne ustawienia
fabryczne). W Linuksie, w przypadku obu tych napędów, przyjmuje się, że jest
to drugi napęd szyny SCSI (/dev/sdb). Ustawienia domyślne mogą być zmienione
przez zmianę pliku konfiguracyjnego (patrz opis konfiguracji w
\fBmtools\fP(5)).
.PP
Litera dysku : (dwukropek) ma specjalne znaczenia. Jest używana do uzyskania
dostępu do plików, które są wprost podane w linii poleceń za pomocą opcji
\&\&\f(CW\-i\fP.
.PP
Przykład:
 
.nf
.in +0.3i
\fB mcopy \-i my\-image\-file.bin ::file1 ::file2 .\fP
.fi
.in -0.3i
.PP
 
\&\fR
.PP
Kopiuje to \&\f(CWfile1\fP i \&\f(CWfile2\fP z pliku obrazu
(\&\f(CWmy\-image\-file.bin\fP) do katalogu \&\f(CW/tmp\fP.
.PP
Można także podać offset w pliku obrazu przez dodanie do nazwy pliku
\&\f(CW@@\fP\fIoffset\fP.
.PP
Przykład:
 
.nf
.in +0.3i
\fB mcopy \-i my\-image\-file.bin@@1M ::file1 ::file2 .\fP
.fi
.in -0.3i
.PP
 
\&\fR
.PP
Powyższe zaczyna szukać obrazu w pliku od offsetu 1M zamiast od początku
pliku.
.PP
.SS "Bieżący katalog roboczy"
.PP
Polecenie \&\f(CWmcd\fP jest używane do ustawienia urządzenia i bieżącego
katalogu (odnoszącego się do systemu plikowego MS\-DOS). Jeśli nie zostanie
użyte to domyślnym katalogiem jest \&\f(CWA:/\fP. Jednak w przeciwieństwie do
MS\-DOS\-u, istnieje tylko jeden katalog roboczy dla wszystkich napędów, nie
zaś po jednym na napęd.
.PP
.SS "Długie nazwy plików VFAT"
.PP
Niniejsza wersja mtools obsługuje długie nazwy plików stosowane w
VFAT. Jeśli unixowa nazwa pliku jest zbyt długa, by zmieścić się w krótkiej
nazwie DOSu, zachowywana jest jako długa nazwa VFAT i tworzona jest
towarzysząca jej krótka nazwa. Tę krótką nazwę widzisz sprawdzając dysk
DOSem w wersji wcześniejszej niż 7.0.
Poniższe zestawienie pokazuje kilka przykładów krótkich nazw:
.PP
 
.nf
.in +0.3i
\fB   Długa nazwa   Nazwa MS_DOS   Powód zmiany nazwy
   \-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-   \-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-   \-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-
   ToJestTest    TOJEST~1       zbyt długa nazwa pliku
   alain.knaff   ALAIN~1.KNA    za długie rozszerzenie
   prn.txt       PRN~1.TXT      PRN jest nazwą urządzenia
   .abc          ABC~1          pusta nazwa pliku
   hot+cold      HOT_CO~1       niedozwolony znak\fP
.fi
.in -0.3i
.PP
 
\&\fR
.PP
Jak widać, w celu uzyskania krótkiej nazwy zastosowano następujące
przekształcenia:
.TP 
* \ \ 
Niedozwolone znaki są zastąpione podkreśleniem. Znakami zabronionymi są:
;+=[]',\e"*\e<>/?:|.
.TP 
* \ \ 
Usunięte są dodatkowe kropki, które nie mogą być zinterpretowane jako główny
separator nazwy/rozszerzenia.
.TP 
* \ \ 
Tworzony jest licznik dla przyrostka \fB~\fP\fIn\fP,
.TP 
* \ \ 
Nazwa skracana jest tak, by spełnić ograniczenie 8+3.
.PP
Początkowa, uniksowa nazwa pliku (długa lub krótka) zwana jest
również nazwą \fIpierwotną\fP lub \fIgłówną\fP (primary), zaś pochodząca od niej
nazwa krótka zwana jest \fIwtórną\fP lub \fIdodatkową\fP (secondary).
.PP
Przykład:
 
.nf
.in +0.3i
\fB mcopy /etc/motd a:Reallylongname\fP
.fi
.in -0.3i
.PP
 
Mtools utworzą wpis w VFAT dla `DlugaNazwa' i użyją `DLUGANAZ' jako nazwy
krótkiej. `DlugaNazwa' jest tutaj nazwą główną, zaś `DLUGANAZ' nazwą
dodatkową.
 
.nf
.in +0.3i
\fB mcopy /etc/motd a:motd\fP
.fi
.in -0.3i
.PP
 
`motd' spełnia ograniczenia stawiane nazwom pliku DOS. Mtools nie musi
tworzyć z niej innej nazwy. Nazwą pierwotną jest `motd', a nie ma nazwy
wtórnej.
.PP
W skrócie: nazwą główną jest długa nazwa, jeśli taka istnieje, lub
krótka nazwa, jeśli nie ma długiej nazwy.
.PP
Mimo, iż VFAT jest dużo elastyczniejszy niż FAT, nawet w nim nadal
istnieją niedopuszczalne nazwy plików. Pozostały jeszcze niektóre
niedozwolone znaki (\e"*\e<>/?:|), zaś nazwy urządzeń w dalszym
ciągu są zarezerwowane.
.PP
 
.nf
.in +0.3i
\fBNazwa uniksowa   Długa nazwa   Powód zmiany
\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-   \-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-   \-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-\-
prn             prn\-1         PRN jest nazwą urządzenia
ab:c            ab_c\-1        niedozwolony znak\fP
.fi
.in -0.3i
.PP
 
\&\fR
.PP
Jak widać, w przypadku niedozwolonej długiej nazwy, wykonywane są
następujące przekształcenia:
.TP 
* \ \ 
Niedozwolone znaki zastępowane są podkreśleniami,
.TP 
* \ \ 
Tworzony jest licznik dla przyrostka \fB~\fP\fIn\fP,
.PP
.SS "Kolizje nazw"
.PP
Podczas zapisu pliku na dysk, jego długa lub krótka nazwa może kolidować z
nazwą istniejącego pliku lub katalogu. Może się to zdarzyć dla każdego z
poleceń tworzących nowy katalog lub wpis w katalogu, takiemu jak
\&\f(CWmcopy\fP, \&\&\f(CWmmd\fP, \&\f(CWmren\fP, \&\f(CWmmove\fP. W przypadku kolizji nazw
polecenia mtools pytają o sposób postępowania. Oferują kilka możliwości:
.TP 
\&\&\f(CWoverwrite\fP\ 
Nadpisuje istniejący plik. Nie jest możliwe nadpisanie katalogu plikiem.
.TP 
\&\&\f(CWrename\fP\ 
Zmienia nazwę nowo tworzonego pliku. Mtools pytają o nową nazwę pliku.
.TP 
\&\&\f(CWautorename\fP\ 
Zmienia nazwę nowo tworzonego pliku. Mtools wybierają same nazwę, bez
pytania.
.TP 
\&\&\f(CWskip\fP\ 
Pomiń ten plik, zajmij się następnym (jeśli jest).
.PP
By wybrać jedną z powyższych akcji, po zachęcie ze strony polecenia, wpisz
jej pierwszą literę. Jeśli użyjesz małej litery, to akcja będzie się odnosić
wyłącznie do tego pliku; użycie dużej litery spowoduje zastosowanie danej
akcji do wszystkich plików bez dalszych pytań.
.PP
Można również wybrać akcje (dla wszystkich plików) w linii poleceń, przy
wywołaniu mtools:
.TP 
\&\&\f(CW\-D\ o\fP\ 
Domyślnie nadpisuje nazwy pierwotne.
.TP 
\&\&\f(CW\-D\ O\fP\ 
Domyślnie nadpisuje nazwy wtórne.
.TP 
\&\&\f(CW\-D\ r\fP\ 
Domyślnie zmienia nazwę pierwotną.
.TP 
\&\&\f(CW\-D\ R\fP\ 
Domyślnie zmienia nazwę wtórną.
.TP 
\&\&\f(CW\-D\ a\fP\ 
Domyślnie automatycznie zmienia nazwę pierwotną.
.TP 
\&\&\f(CW\-D\ A\fP\ 
Domyślnie automatycznie zmienia nazwę wtórną.
.TP 
\&\&\f(CW\-D\ s\fP\ 
Domyślnie przeskocz nazwę pierwotną.
.TP 
\&\&\f(CW\-D\ S\fP\ 
Domyślnie przeskocz nazwę wtórną.
.TP 
\&\&\f(CW\-D\ m\fP\ 
Pytaj użytkownika, co zrobić z nazwą pierwotną.
.TP 
\&\&\f(CW\-D\ M\fP\ 
Pytaj użytkownika, co zrobić z nazwą wtórną.
.PP
Zauważ, że w linii poleceń przełączniki małe/duże odróżniają polecenia dla
nazwy pierwotnej/wtórnej, podczas gdy przy wyborze interakcyjnym małe/duże
różnicują zakres: tym\-razem/zawsze.
.PP
Nazwa pierwotna jest nazwą wyświetlaną w Windows 95 lub Windows NT,
tj. nazwą długą, jeśli takowa istnieje, w przeciwnym razie krótką.  Nazwa
wtórna jest nazwą "ukrytą", tj. nazwą krótką jeśli istnieje długa.
.PP
Przy domyślnym sposobie działania mtools użytkownik jest proszony o reakcję
w przypadku kolizji nazw pierwotnych, zaś nazwy wtórne zmieniane są
automatycznie.
.PP
Jeśli kolizja nazw zdarzy się w katalogu Unixa, mtools pytają tylko czy
nadpisać plik, czy go pominąć.
.PP
.SS "Rozróżnianie dużych i małych liter w systemie VFAT"
.PP
System plików VFAT potrafi zapamiętać wielkość znaków (małe/duże litery)  w
nazwach plików. W tym samym katalogu nie mogą jednak istnieć pliki o nazwach
różniących się jedynie wielkością liter. Jeśli na przykład zapisano plik o
nazwie DlugaNazwaPliku w systemie plikowym VFAT, mdir pokaże go jako
DlugaNazwaPliku, a nie jako DlugaNazwapliku. Jednak polecenie odmówi dodania
pliku DlugaNazwapliku do tego samego katalogu, gdyż wielkość liter jest
ignorowana przy sprawdzaniu kolizji.
.PP
System VFAT umożliwia przechowywanie wielkości liter nazwy pliku w bajcie
atrybutu, jeśli wszystkie litery tej nazwy są duże (bądź małe) oraz
wszystkie litery rozszerzenia też są duże (lub odpowiednio, małe).  Mtools
używają tej informacji do wyświetlania nazw plików oraz tworzenia nazw
uniksowych przy kopiowaniu (mcopy) do katalogu Unixa. Może to dawać
nieoczekiwane efekty w odniesieniu do plików zapisanych przy użyciu DOS w
wersji wcześniejszej niż 7.0: nazwy takich plików będą w całości zamienione
na duże litery. Zachowanie to różni się od poprzedniej wersji mtools, która
tworzyła nazwy plików uniksowych złożone z małych liter.
.PP
.SS "Formatowanie o dużej gęstości"
.PP
Mtools obsługują wiele sposobów formatowania, pozwalających na
przechowywanie na dyskietce większej niż zwykle ilości danych. W związku z
różnymi możliwościami systemów operacyjnych, formaty te nie są obsługiwane
we wszystkich systemach. Mtools rozpoznają te formaty tam, gdzie są one
obsługiwane.
.PP
W celu sformatowania takich dyskietek powinieneś użyć narzędzia
odpowiedniego do systemu operacyjnego. Dla Linuksa, odpowiednie narzędzia
obsługi dyskietek można znaleźć w pakiecie \fIfdutils\fP w następujących
miejscach:
 
.nf
.in +0.3i
\fB\&\fP\&\f(CWftp://www.tux.org/pub/knaff/fdutils/.
\&\fP\&\f(CWftp://ibiblio.unc.edu/pub/Linux/utils/disk\-management/fdutils\-*\fP
.fi
.in -0.3i
.PP
 
\&\fR
.PP
Dalszych szczegółów szukaj w dokumentacji dołączonej do tego pakietu. Należy
użyć \&\f(CWsuperformat\fP, by sformatować dyskietkę w dowolnym z formatów
oprócz XDF, oraz \&\f(CWxdfcopy\fP do formatowania XDF.
.PP
.SS "Więcej sektorów"
.PP
Najstarszą metodą umieszczenia większej ilości danych na dyskietce jest
użycie większej liczy sektorów i cylindrów. Mimo, że standardowy format
używa 80 cylindrów i 18 sektorów (na 3,5" dyskietkach dużej gęstości), to
możliwe jest użycie do 83 cylindrów (na większości napędów) i do 21
sektorów. Metoda ta pozwala na zapisanie do 1743K na dyskietce
3,5"HD. Dyskietki o 21 sektorach są jednak dwukrotnie wolniejsze od
standardowych dyskietek o 18 sektorach, gdyż sektory są upakowane tak blisko
siebie, że zachodzi potrzeba ich przeplotu. Problem ten nie istnieje przy
formatach o 20 sektorach.
.PP
Formaty te są obsługiwane przez liczne shareware'owe DOSowe programy
narzędziowe takie jak \&\f(CWfdformat\fP i \&\f(CWvgacopy\fP. W swej nieskończonej
arogancji Bill Gate$ wierzył, że to on to wynalazł i nazwał je "\&\f(CWdyskami
DMF\fP" lub "\&\f(CWWindows formatted disks\fP". W rzeczywistości, rozwiązanie to
istniało już od lat! Mtools obsługują te formaty w Linuksie, SunOS oraz DELL
Unix PC.
.PP
.SS "Większe sektory"
Użycie większych sektorów umożliwia przekroczenie pojemności możliwej do
uzyskania przy standardowych sektorach 512\-bajtowych. Powodem jest nagłówek
sektora. Nagłówek sektora ma taki sam rozmiar, niezależnie od liczby bajtów
danych w sektorze. Możemy zatem zaoszczędzić nieco miejsca używając
\fImniejszej liczby\fP większych sektorów. Na przykład, 1 sektor 4\-kilobajtowy
zabiera tylko jedno miejsce na nagłówek, podczas gdy 8 sektorów po 512
bajtów ma 8 nagłówków, przy tej samej ilości danych użytkowych.
.PP
Metoda ta umożliwia przechowanie do 1992K na dyskietkach 3,5HD.
.PP
Mtools obsługują te formaty tylko w Linuksie.
.PP
.SS \ \ 2m
.PP
Format 2m został pierwotnie wynaleziony przez Ciriaco Garcia de Celis. On
również używa większych niż zwykle sektorów, by pomieścić więcej danych na
dyskietce. Posługuje się jednak standardowym formatem (18 sektorów po 512
bajtów każdy) na pierwszym cylindrze, by ułatwić obsługę tych dyskietek w
DOS\-ie. Faktycznie, metoda ta pozwala na użycie sektora startowego
(bootsector) o standardowym rozmiarze, zawierającego opis, jak powinna być
odczytana reszta dyskietki.
.PP
Wadą tego rozwiązania jest to, że pierwszy cylinder może pomieścić mniej
danych niż pozostałe. Niestety, DOS potrafi obsługiwać wyłącznie dyskietki o
tej samej ilości danych na każdej ścieżce. A zatem 2m ukrywa fakt, iż
pierwsza ścieżka zawiera mniej danych przez użycie \fIshadow FAT\fP. (Zwykle
DOS przechowuje FAT w dwu identycznych kopiach, dla dodatkowego
bezpieczeństwa. XDF przechowuje tylko jedną kopię, ale mówi DOS\-owi, że
przechowuje dwie. W ten sposób oszczędzane jest miejsce, jakie byłoby zajęte
przez drugą kopię FAT). Oznacza to również, że \fBnie powinno się nigdy
używać dyskietek 2m do zapisywania czegokolwiek innego niż system plików
DOS\fP.
.PP
Mtools obsługują te formaty tylko w Linuksie.
.PP
.SS \ \ XDF
.PP
XDF jest formatem dużej gęstości używanym przez OS/2. Umożliwia
przechowywanie na dyskietce do 1840K. Jest to mniej niż najlepsze formaty
2m, ale jego główną zaletą jest szybkość: 600 milisekund na ścieżkę. Jest to
szybciej niż dla formatu 21\-sektorowego i prawie tak szybko jak dla
standardowego formatu o 18 sektorach. Chcąc zapewnić dostęp do tych
dyskietek, należy sprawdzić, że mtools zostały skompilowane z obsługą XDF i
ustawić zmienną \&\f(CWuse_xdf\fP dla napędu w pliku konfiguracyjnym. Szczegóły
można znaleźć w rozdziałach \fBKompilowanie mtools\fP i \fBRóżne zmienne\fP.
Szybki dostęp XDF osiągalny jest przy jądrze Linuksa nowszym niż 1.1.34.
.PP
Mtools obsługuje ten format tylko w Linuksie.
.PP
\&\fBOstrzeżenie / Uwaga dystrybutorzy\fP: mtools skompilowane pod jądrem
Linuksa nowszym niż 1.3.34 nie będzie działać przy starszym
jądrze. Skompilowane jednak na starszym jądrze działa nadal na nowszym, z
wyjątkiem tego, że dostęp XDF jest wolniejszy. Zaleca się, by autorzy
dystrybucji dołączali binaria mtools skompilowane wyłącznie pod jądrze
starszym niż 1.3.34, aż do ukazania się 2.0. Po ukazaniu się 2.0 mogą (i
powinny) być rozpowszechniane binaria mtools kompilowane pod nowszymi
jądrami. Binaria mtools kompilowane pod jądrami starszymi niż 1.3.24 nie
będą działać przy żadnym z jąder 2.1 lub późniejszym.
.PP
.SS "Kody zakończenia"
Wszystkie polecenia mtools zwracają 0 w przypadku powodzenia, 1 przy
kompletnym niepowodzeniu lub 2 przy częściowym. Wszystkie polecenia mtools
przed pracą dokonują pewnych sprawdzeń poprawności, by upewnić się, że dysk
jest rzeczywiście dyskiem MS\-DOS (a nie, powiedzmy, dyskiem systemu ext2 czy
MINIX). Kontrole te mogą odrzucić dyski częściowo uszkodzone, które mimo to
mogą być czytelne. Można uniknąć tych kontroli przez ustawienie zmiennej
środowiska MTOOLS_SKIP_CHECK lub odpowiedniej zmiennej pliku
konfiguracyjnego (patrz rozdział \fBZmienne globalne\fP w \fBmtools\fP(5)).
.SS BŁĘDY
Niefortunnym efektem ubocznym odgadywania poprawnego urządzenia (przy
obsługiwaniu wielu pojemności dyskietek) jest sporadyczny komunikat o
błędzie ze sterownika urządzenia. Może być on spokojnie zignorowany.
.PP
Kod sprawdzający formatowanie zatyka się na dyskietkach 1.72M formatowanych
przy użyciu mformat z mtools wersji wcześniejszych niż 2.0.7.  Należy
ustawić zmienną środowiska MTOOLS_FAT_COMPATIBILITY (lub odpowiednią zmienną
pliku konfiguracyjnego, patrz \fBZmienne globalne\fP w \fBmtools\fP(5)), by
pominąć sprawdzanie fat.
.PP
.SH "ZOBACZ TAKŻE"
floppyd_installtest mattrib mbadblocks mcd mclasserase mcopy mdel mdeltree
mdir mdu mformat minfo mkmanifest mlabel mmd mmount mmove mrd mren
mshortname mshowfat mtoolstest mtype
.SH TŁUMACZENIE
Autorem polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika man jest
Robert Luberda <robert@debian.org>.
.PP
Polskie tłumaczenie jest częścią projektu manpages-pl; uwagi, pomoc, zgłaszanie błędów na stronie http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/. Jest zgodne z wersją \fB 4.0.18 \fPoryginału.