.\" This man page is Copyright (C) 1999 Andi Kleen <ak@muc.de>,
.\" Copyright (C) 2008-2014, Michael Kerrisk <mtk.manpages@gmail.com>,
.\" and Copyright (C) 2016, Heinrich Schuchardt <xypron.glpk@gmx.de>
.\"
.\" %%%LICENSE_START(VERBATIM_ONE_PARA)
.\" Permission is granted to distribute possibly modified copies
.\" of this page provided the header is included verbatim,
.\" and in case of nontrivial modification author and date
.\" of the modification is added to the header.
.\" %%%LICENSE_END
.\"
.\" Modified, 2003-12-02, Michael Kerrisk, <mtk.manpages@gmail.com>
.\" Modified, 2003-09-23, Adam Langley
.\" Modified, 2004-05-27, Michael Kerrisk, <mtk.manpages@gmail.com>
.\"	Added SOCK_SEQPACKET
.\" 2008-05-27, mtk, Provide a clear description of the three types of
.\"     address that can appear in the sockaddr_un structure: pathname,
.\"     unnamed, and abstract.
.\"
.\"*******************************************************************
.\"
.\" This file was generated with po4a. Translate the source file.
.\"
.\"*******************************************************************
.\" This file is distributed under the same license as original manpage
.\" Copyright of the original manpage:
.\" Copyright © 1999 Andi Kleen 
.\" Copyright © of Polish translation:
.\" Andrzej M. Krzysztofowicz (PTM) <ankry@mif.pg.gda.pl>, 2003.
.\" Robert Luberda <robert@debian.org>, 2006, 2012.
.\" Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>, 2013, 2014, 2016.
.TH UNIX 7 2016\-03\-15 Linux "Podręcznik programisty Linuksa"
.SH NAZWA
unix \- gniazda lokalnej komunikacji międzyprocesowej
.SH SKŁADNIA
\fB#include <sys/socket.h>\fP
.br
\fB#include <sys/un.h>\fP

\fIunix_socket\fP\fB = socket(AF_UNIX, type, 0);\fP
.br
\fIerror\fP\fB = socketpair(AF_UNIX, type, 0, int *\fP\fIsv\fP\fB);\fP
.SH OPIS
Rodzina gniazd \fBAF_UNIX\fP (znana również jako \fBAF_LOCAL\fP) służy do wydajnej
komunikacji pomiędzy procesami na tej samej maszynie. Zgodnie z tradycją,
gniazda domeny uniksowej mogą być albo anonimowe (tworzone przez
\fBsocketpair\fP(2)), albo skojarzone z plikiem typu gniazda. Linux wspiera
również abstrakcyjną przestrzeń nazw, niezależną od systemu plików.

Poprawne typy gniazd w domenie Uniksa to: \fBSOCK_STREAM\fP dla gniazd
strumieniowych, \fBSOCK_DGRAM\fP dla  gniazd datagramowych, które zachowują
granice komunikatów (w przypadku większości implementacji Uniksa gniazda
uniksowe są zawsze niezawodne i nie zmieniają kolejności datagramów), oraz
(od wersji Linuksa 2.6.4) \fBSOCK_SEQPACKET\fP dla gniazd pakietów
sekwencyjnych zorientowanych połączeniowo, które zachowują granice
komunikatu i dostarczają komunikaty w kolejności ich wysyłania.

Za pośrednictwem pomocniczych danych można przez gniazda domeny uniksowej
przekazywać do innych procesów deskryptory plików i uwierzytelnienia
procesów.
.SS "Format adresu"
Adres gniazda domeny uniksowej jest reprezentowany przez następującą
strukturę:
.in +4n
.nf

.\" #define UNIX_PATH_MAX    108
.\"
struct sockaddr_un {
    sa_family_t sun_family;               /* AF_UNIX */
    char        sun_path[108];            /* ścieżka dostępu */
};
.fi
.in
.PP
Pole \fIsun_family\fP zawsze zawiera \fBAF_UNIX\fP. W Linuksie \fIsun_path\fP ma
rozmiar 108 bajtów, zob. też UWAGI poniżej.

Różne wywołania systemowe (np. \fBbind\fP(2), \fBconnect\fP(2) i \fBsendto\fP(2))
przyjmują argument \fIsockaddr_un\fP jako wejście. Niektóre inne wywołania
systemowe (np. \fBgetsockname\fP(2), \fBgetpeername\fP(2), \fBrecvfrom\fP(2) i
\fBaccept\fP(2)) zwracają argument tego typu.

W strukturze \fIsockaddr_un\fP rozróżniane są trzy typy adresów:
.IP * 3
\fIpathname\fP: gniazdo domeny uniksowej może zostać związane z zakończoną
znakiem NULL nazwą ścieżki systemowej za pomocą \fBbind\fP(2). Jeśli adres
ścieżki gniazda jest zwracany (przez jedno z ww. wywołań\ systemowych) to
jego długością jest

    offsetof(struct sockaddr_un, sun_path) + strlen(sun_path) + 1

a \fIsun_path\fP zawiera zakończoną null ścieżkę. (W Linuksie powyższe
wyrażenie \fBoffsetof\fP() jest równe tej samej wartości co
\fIsizeof(sa_family_t)\fP, lecz niektóre inne implementacje dołączają\ inne pola
przed \fIsun_path\fP, więc bardziej przenośnie, wyrażenie \fBoffsetof\fP() opisuje
rozmiar struktury adresu).
.IP
Więcej informacji o ścieżkach gniazd znajduje się\ poniżej.
.IP *
.\" There is quite some variation across implementations: FreeBSD
.\" says the length is 16 bytes, HP-UX 11 says it's zero bytes.
\fIunnamed\fP: Gniazdo strumieniowe nie związane z nazwą ścieżki za pomocą
\fBbind\fP(2) nie jest nazwane. Podobnie dwa gniazda utworzone przez
\fBsocketpair\fP(2) nie są nazwane. Jeśli adres nienazwanego gniazda jest
zwracany, to jego długością jest \fIsizeof(sa_family_t)\fP, a zawartość
\fIsun_path\fP nie powinna być sprawdzana.
.IP *
\fIabstract\fP: adres gniazda abstrakcyjnego jest rozróżniany (od adresu
ścieżki) po tym, że \fIsun_path[0]\fP jest bajtem NULL ("\e0"). Adres gniazda
znajduje się w przestrzeni nazw podanej w dodatkowych bajtach w \fIsun_path\fP,
które są pokryte przez długość struktury adresu (Bajty NULL w nazwie nie
mają żadnego specjalnego znaczenia). Nazwa nie ma żadnego powiązania z nazwą
pliku w systemie plików. Zwracany adres gniazda abstrakcyjnego ma w polu
\fIaddrlen\fP ustawioną długość większą niż \fIsizeof(sa_family_t)\fP (tj. większą
niż 2), a nazwa gniazda zawarta jest w pierwszych \fI(addrlen \-
sizeof(sa_family_t))\fP bajtach pola \fIsun_path\fP. Przestrzeń nazw gniazd
abstrakcyjnych jest  nieprzenaszalnym rozszerzeniem Linuksa.
.SS "Ścieżki gniazd"
Przy przypisywaniu gniazda do ścieżki powinno się\ przestrzegać kilku zasad w
celu maksymalnej przenośności i łatwości programowania:
.IP * 3
Ścieżka w \fIsun_path\fP powinna być zakończona znakiem NULL.
.IP *
Długość ścieżki, w tym kończący bajt null nie powinna przekraczać rozmiaru
\fIsun_path\fP.
.IP *
Argument \fIaddrlen\fP opisujący obejmującą\ strukturę \fIsockaddr_un\fP powinien
mieć wartość przynajmniej:

.nf
    offsetof(struct sockaddr_un, sun_path)+strlen(addr.sun_path)+1
.fi
.IP
lub, prościej, \fIaddrlen\fP powinien być\ podany jako \fIsizeof(struct
sockaddr_un)\fP.
.PP
.\" Linux does this, including for the case where the supplied path
.\" is 108 bytes
W różnych implementacjach różnie obsługiwane są adresy gniazd domen Uniksa,
które nie przestrzegają powyższych zaleceń. Na przykład niektóre (lecz nie
wszystkie) implementacje dodają kończący znak null, jeśli nie jest on obecny
w przekazanej \fIsun_path\fP.

.\" HP-UX
.\" Modern BSDs generally have 104, Tru64 and AIX have 104,
.\" Solaris and Irix have 108
Przy programowaniu przenośnych aplikacji proszę\ wziąć pod uwagę, że niektóre
implementację mają \fIsun_path\fP o długości zaledwie 92 bajtów.

Różne wywołania systemowe (\fBaccept\fP(2), \fBrecvfrom\fP(2), \fBgetsockname\fP(2),
\fBgetpeername\fP(2)) zwracają struktury adresów gniazd. Gdy chodzi o gniazda
domeny Uniksa, wartość\-rezultat argumentu \fIaddrlen\fP umieszczonego w
wywołaniu powinna być\ zainicjowana jw. Gdy jest zwracany, argument ten jest
ustawiany aby przedstawiać \fIaktualny\fP rozmiar struktury adresu. Wywołujący
powinien sprawdzić wartość zwracaną w tym argumencie, jeśli wartość
wyjściowa przekracza wartość wejściową, to nie ma gwarancji, że kończący
znak null jest obecny w \fIsun_path\fP (zob PROBLEMY).
.SS "Opcje gniazda"
Ze względów historycznych następujące opcje gniazd są podawane przy typie
\fBSOL_SOCKET\fP, pomimo że są one specyficzne dla \fBAF_UNIX\fP. Można je ustawić
za pomocą \fBsetsockopt\fP(2), a odczytać za pomocą \fBgetsockopt\fP(2), podając
\fBSOL_SOCKET\fP jako rodzinę gniazd.
.TP 
\fBSO_PASSCRED\fP
Włącza otrzymywanie uwierzytelnień od procesu wysyłającego komunikat
pomocniczy. Przy włączonej tej opcji i niepołączonym jeszcze gnieździe,
unikatowa nazwa gniazda z abstrakcyjnej przestrzeni nazw jest generowana
automatycznie. Oczekiwany jest logiczny znacznik typu całkowitego.
.SS "Automatyczne przypisywanie adresów"
.\" i.e., sizeof(short)
Jeśli w wywołaniu \fBbind\fP(2) podane zostanie \fIaddrlen\fP równe
\fIsizeof(sa_family_t)\fP lub opcja \fBSO_PASSCRED\fP gniazda była ustawiona dla
gniazda nieprzypisanego do adresu, wtedy gniazdo jest automatycznie
przypisywane do adresu abstrakcyjnego. Adres ten składa się z bajtu NULL, po
którym następuje 5 bajtów ze zbioru znaków \fI[0\-9a\-f]\fP. W związku z tym
liczba automatycznie przypisywanych adresów jest ograniczona przez 2^20. (W
Linuksie 2.1.15, w którym dodano możliwość automatycznego przypisywania
adresów, i w kolejnych wersjach używane było 8 bajtów, a limit wynosił 2^32
adresów. Zostało to zmienione na 5 bajtów w Linuksie 2.3.15).
.SS "API gniazd"
W kolejnych paragrafach opisano pewne szczegóły implementacji API gniazd
domeny UNIX specyficzne dla Linuksa oraz cechy niewspierane.

Gniazda z domeny uniksowej nie obsługują zawiadomienia o danych
autonomicznych (flaga \fBMSG_OOB\fP funkcji \fBsend\fP(2) i \fBrecv\fP(2)).

Flaga \fBMSG_MORE\fP funkcji \fBsend\fP(2) nie jest obsługiwana dla gniazd domeny
uniksowej.

Użycie \fBMSG_TRUNC\fP w argumencie \fIflags\fP funkcji \fBrecv\fP(2) nie jest
obsługiwane dla gniazd domeny uniksowej.

Opcja \fBSO_SNDBUF\fP działa w przypadku gniazd domeny uniksowej, ale opcja
\fBSO_RCVBUF\fP już nie. Dla gniazd datagramowych wartość \fBSO_SNDBUF\fP nakłada
górny limit na rozmiar wychodzących datagramów. Limit ten jest liczony jako
podwojona (patrz \fBsocket\fP(7)) wartość opcji minus 32 bajty wymagane na
informacje nie będące danymi.
.SS "Komunikaty pomocnicze"
Dane pomocnicze są wysyłane i odbierane za pomocą \fBsendmsg\fP(2) i
\fBrecvmsg\fP(2). Ze względów historycznych komunikaty pomocnicze poniższych
typów są podawane przy typie \fBSOL_SOCKET\fP, pomimo że są one specyficzne dla
\fBAF_UNIX\fP. Aby je wysłać, należy ustawić pole \fIcmsg_level\fP struktury
\fIcmsghdr\fP na \fBSOL_SOCKET\fP, a pole \fIcmsg_type\fP na typ. Więcej informacji
można znaleźć w \fBcmsg\fP(3).
.TP 
\fBSCM_RIGHTS\fP
Odbieranie od innego procesu lub wysyłanie do niego zbioru otwartych
deskryptorów plików. Porcja danych zawiera tablicę liczb całkowitych
będących deskryptorami plików. Przekazane deskryptory plików zachowują się
tak, jakby zostały utworzone za pomocą \fBdup\fP(2).
.TP 
\fBSCM_CREDENTIALS\fP
Odbieranie lub wysyłanie uwierzytelnień uniksowych. Może służyć do
autoryzacji. Uwierzytelnienia są przekazywane jako komunikat pomocniczy typu
\fIstruct ucred\fP, zdefiniowanego w \fI<sys/socket.h>\fP następująco:

.in +4n
.nf
struct ucred {
    pid_t pid;  /* identyfikator procesu wysyłającego */
    uid_t uid;  /* ident. użytkownika procesu wysyłającego */
    gid_t gid;  /* ident. grupy procesu wysyłającego */
};
.fi
.in

Począwszy od wersji 2.8 biblioteki glibc, aby uzyskać dostęp do definicji
powyższej struktury, należy zdefiniować makro \fB_GNU_SOURCE\fP (przed
dołączeniem \fIjakichkolwiek\fP plików nagłówkowych).

Jądro sprawdza uwierzytelnienia podane przez wysyłającego. Proces o
efektywnym ID użytkownika równym 0 może podać wartości, które różnią się od
jego własnych. W pozostałych przepadkach wysyłający musi podać swój własny
identyfikator procesu (o ile nie ma ustawionego znacznika \fBCAP_SYS_ADMIN\fP),
swój własny identyfikator użytkownika, efektywny identyfikator użytkownika
lub ustawiony identyfikator użytkownika (o ile nie ma ustawionego znacznika
\fBCAP_SETUID\fP) oraz swój własny identyfikator grupy, efektywny identyfikator
grupy lub ustawiony identyfikator grupy (o ile nie ma ustawionego znacznika
\fBCAP_SETGID\fP). Aby otrzymać komunikat typu \fIstruct ucred\fP, dla gniazda
musi być włączona opcja \fBSO_PASSCRED\fP.
.SS "Kontrolki systemowe (ioctl)"
Następujące wywołania \fBioctl\fP(2) zwracają informacje w parametrze
\fIvalue\fP. Poprawna składnia to:
.PP
.RS
.nf
\fBint\fP\fI value\fP\fB;\fP
\fIerror\fP\fB = ioctl(\fP\fIunix_socket\fP\fB, \fP\fIioctl_type\fP\fB, &\fP\fIvalue\fP\fB);\fP
.fi
.RE
.PP
\fIioctl_type\fP może przyjmować wartość:
.TP 
\fBSIOCINQ\fP
.\" FIXME . http://sources.redhat.com/bugzilla/show_bug.cgi?id=12002,
.\" filed 2010-09-10, may cause SIOCINQ to be defined in glibc headers
.\" SIOCOUTQ also has an effect for UNIX domain sockets, but not
.\" quite what userland might expect. It seems to return the number
.\" of bytes allocated for buffers containing pending output.
.\" That number is normally larger than the number of bytes of pending
.\" output. Since this info is, from userland's point of view, imprecise,
.\" and it may well change, probably best not to document this now.
Dla gniazda \fBSOCK_STREAM\fP funkcja zwraca ilość nieprzeczytanych jeszcze
danych znajdujących się w kolejce buforu odbierającego. Gniazdo nie może się
znajdować w stanie "LISTEN"; w przeciwnym wypadku zostanie zwrócony błąd
(\fBEINVAL\fP). \fBSIOCINQ\fP jest zdefiniowany w
\fI<linux/sockios.h>\fP. Alternatywnie można użyć synonimu \fBFIONREAD\fP
zdefiniowanego w \fI<sys/ioctl.h>\fP. Dla gniazda \fBSOCK_DGRAM\fP,
zwracana wartość jest taka sama jak w przypadku datagramowego gniazda domeny
Internet; zob. \fBudp\fP(7).
.SH BŁĘDY
.TP 
\fBEADDRINUSE\fP
Podany adres lokalny jest zajęty lub obiekt gniazda w systemie plików już
istnieje.
.TP 
\fBECONNREFUSED\fP
Adres zdalny podany w \fBconnect\fP(2) nie odnosił się do gniazda
nasłuchującego. Błąd może także wystąpić jeśli docelowa ścieżka nie jest
gniazdem.
.TP 
\fBECONNRESET\fP
Zdalne gniazdo zostało nieoczekiwanie zamknięte.
.TP 
\fBEFAULT\fP
Nieprawidłowy adres pamięci użytkownika.
.TP 
\fBEINVAL\fP
Podano nieprawidłowy argument. Najczęstszą przyczyną jest brak ustawionego
\fBAF_UNIX\fP w polu \fIsun_type\fP przekazywanych gniazdu adresów lub
nieprawidłowy dla danej operacji stan gniazda.
.TP 
\fBEISCONN\fP
Wywołano \fBconnect\fP(2) dla już połączonego gniazda lub podano adres docelowy
dla połączonego gniazda.
.TP 
\fBENOENT\fP
Nie istnieje ścieżka dla zdalnego adresu przekazanego do \fBconnect\fP(2).
.TP 
\fBENOMEM\fP
Brak pamięci.
.TP 
\fBENOTCONN\fP
Operacja na gnieździe wymaga adresu docelowego, a gniazdo nie jest
połączone.
.TP 
\fBEOPNOTSUPP\fP
Operacja strumieniowa wywołana dla gniazda niestrumieniowego lub próba
użycia opcji danych autonomicznych.
.TP 
\fBEPERM\fP
Wysyłający podał nieprawidłowe uwierzytelnienia w \fIstruct ucred\fP.
.TP 
\fBEPIPE\fP
Zdalne gniazdo strumieniowe zostało zamknięte. Gdy włączone, wysyłany jest
jednocześnie sygnał \fBSIGPIPE\fP. Można tego uniknąć, przekazując znacznik
\fBMSG_NOSIGNAL\fP do \fBsendmsg\fP(2) lub \fBrecvmsg\fP(2).
.TP 
\fBEPROTONOSUPPORT\fP
Podanym protokołem nie jest \fBAF_UNIX\fP.
.TP 
\fBEPROTOTYPE\fP
Typ gniazda zdalnego różni się od typu gniazda lokalnego (\fBSOCK_DGRAM\fP
wobec \fBSOCK_STREAM\fP)
.TP 
\fBESOCKTNOSUPPORT\fP
Nieznany typ gniazda.
.PP
Inne błędy mogą zostać wygenerowane przez podstawową warstwę gniazd lub
przez system plików podczas tworzenia obiektu gniazda w systemie
plików. Więcej informacji można znaleźć na odpowiednich stronach
podręcznika.
.SH WERSJE
\fBSCM_CREDENTIALS\fP oraz abstrakcyjna przestrzeń nazw zostały wprowadzone w
Linuksie 2.2 i nie należy ich używać w przenośnych programach. (Niektóre
systemy wywodzące się z BSD również wspierają przekazywanie uwierzytelnień,
ale implementacje różnią się szczegółami).
.SH UWAGI
W linuksowej implementacji dla gniazda widocznych w systemie plików są
stosowane uprawnienia katalogu, w którym się znajdują. Ich właściciela,
grupę oraz prawa dostępu można zmieniać. Gdy proces nie ma uprawnień do
zapisu i przeszukiwania (uruchamiania) do katalogu, w którym tworzone jest
gniazdo, jego utworzenie się nie powiedzie. Połączenie z obiektem gniazda
wymaga praw odczytu/zapisu. Takie zachowanie różni się od zachowania wielu
systemów wywodzących się z BSD, które ignorują uprawnienia dla gniazd
uniksowych. Programy przenośne ze względów bezpieczeństwa nie powinny
polegać na tej cesze.

W trakcie łączenia się z gniazdem mającym przypisaną nazwę pliku, tworzony
jest plik specjalny gniazda w systemie plików, który musi zostać usunięty
(za pomocą \fBunlink\fP(2)) przez wywołującego, gdy już nie będzie
potrzebny. Stosuje się tu zwykła uniksowa składnia opóźnionego zamknięcia
(ang. close\-behind): gniazdo można skasować w dowolnym momencie, ale
zostanie ono ostatecznie usunięte z systemu plików po zamknięciu ostatniego
odwołania do niego.

Aby przekazać deskryptory plików lub uwierzytelnienia poprzez \fBSOCK_STREAM\fP
trzeba wysłać/odebrać co najmniej jeden bajt niepomocniczych danych w tym
samym wywołaniu \fBsendmsg\fP(2) lub \fBrecvmsg\fP(2)

.\"
Gniazda strumieniowe z domeny uniksowej nie obsługują zawiadomienia o danych
autonomicznych.
.SH PROBLEMY
.\" The behavior on Solaris is quite similar.
Przy wiązaniu gniazda z adresem, Linux jest jedną\ z implementacji dodających
kończące null, jeśli nie poda się go w \fIsun_path\fP. Zwykle jest to
bezproblemowe, gdy adres gniazda jest pozyskiwany będzie on o jeden bajt
dłuższy niż podawany początkowo. Jest jednak jeden przypadek mogący
spowodować mylące zachowanie: jeśli podany zostanie adres 108 bajtowy, bez
znaku null, to dodanie znaku null spowodowałoby przekroczenie długości
ścieżki poza \fIsizeof(sun_path)\fP. W konsekwencji, przy pozyskiwaniu adresu
gniazda (np. poprzez \fBaccept\fP(2)), jeśli wejściowy argument \fIaddrlen\fP dla
pozyskiwanego wywołania jest podany jako \fIsizeof(struct sockaddr_un)\fP, to
zwrócona struktura adresu \fInie\fP będzie miała kończącego null w \fIsun_path\fP.

.\" i.e., traditional BSD
Dodatkowo, niektóre implementacje nie wymagają\ kończącego null przy wiązaniu
gniazda (argument \fIaddrlen\fP jest używany do określenia długości
\fIsun_path\fP), a gdy w tych implementacjach jest pozyskiwany adres gniazda,
to nie ma kończącego null w \fIsun_path\fP.

Aplikacje pozyskujące adresy gniazd mogą posiadać\ (przenośny) kod do obsługi
możliwości, że w \fIsun_path\fP nie ma kończącego null zauważając fakt, że
liczba prawidłowych bajtów w ścieżce to:

.\" The following patch to amend kernel behavior was rejected:
.\" http://thread.gmane.org/gmane.linux.kernel.api/2437
.\" Subject: [patch] Fix handling of overlength pathname in AF_UNIX sun_path
.\" 2012-04-17
.\" And there was a related discussion in the Austin list:
.\" http://thread.gmane.org/gmane.comp.standards.posix.austin.general/5735
.\" Subject: Having a sun_path with no null terminator
.\" 2012-04-18
.\"
.\" FIXME . Track http://austingroupbugs.net/view.php?id=561
    strnlen(addr.sun_path, addrlen \- offsetof(sockaddr_un, sun_path))

Alternatywnie, aplikacja może pozyskać adres gniazda przez przydzielenie
buforu o rozmiarze \fIsizeof(struct sockaddr_un)+1\fP który jest wyzerowany
przed pozyskaniem. Pobierające wywołanie może określić \fIaddrlen\fP jako
\fIsizeof(struct sockaddr_un)\fP, a dodatkowy bajt zero zapewnia, że w łańcuchu
zwróconym w \fIsun_path\fP będzie kończące null:

.nf
.in +3
void *addrp;

addrlen = sizeof(struct sockaddr_un);
addrp = malloc(addrlen + 1);
if (addrp == NULL)
    /* Obsługa błędu */ ;
memset(addrp, 0, addrlen + 1);

if (getsockname(sfd, (struct sockaddr *) addrp, &addrlen)) == \-1)
    /* obsługa błędu */ ;

printf("sun_path = %s\en", ((struct sockaddr_un *) addrp)\->sun_path);
.in
.fi

Tego bałaganu można uniknąć, jeśli jest pewność, że aplikacja \fItworząca\fP
ścieżki gniazd przestrzega reguł opisanych powyżej rozdziale \fIŚcieżki
gniazd\fP.
.SH PRZYKŁAD
Poniższy kod demonstruje użycie gniazd pakietów sekwencyjnych do lokalnej
komunikacji międzyprocesowej. Składa się z dwóch programów. Serwer czeka na
połączenie z programu klienckiego. Klient wysyła każdy ze swoich argumentów
wiersza poleceń w oddzielnych wiadomościach. Serwer traktuje przychodzące
wiadomości jako liczby całkowite i dodaje je. Klient wysyła łańcuch
polecenia "END". Serwer odsyła komunikat zawierający sumę klienckich liczb
całkowitych. Klient wypisuje sumę i wychodzi. Serwer czeka na połączenie od
kolejnego klienta. Aby zatrzymać\ serwer, klient jest wywoływany z argumentem
wiersza poleceń "DOWN".
.PP
Podczas działania serwera w tle i kolejnych uruchomień\ klienta
zarejestrowano następujące wyjście. Wykonywanie programu serwera kończy się,
gdy otrzymuje on polecenie "DOWN".
.SS "Przykładowe wyjście"
.in +4n
.nf
$ \fB./server &\fP
[1] 25887
$ \fB./client 3 4\fP
Result = 7
$ \fB./client 11 \-5\fP
Result = 6
$ \fB./client DOWN\fP
Result = 0
[1]+  Done                    ./server
$
.fi
.in
.SS "Kod źródłowy programu"
.nf
/*
 * Plik connection.h
 */

#define SOCKET_NAME "/tmp/9Lq7BNBnBycd6nxy.socket"
#define BUFFER_SIZE 12

/*
 * Plik server.c
 */

#include <stdio.h>
#include <stdlib.h>
#include <string.h>
#include <sys/socket.h>
#include <sys/un.h>
#include <unistd.h>
#include "connection.h"

int
main(int argc, char *argv[])
{
    struct sockaddr_un name;
    int down_flag = 0;
    int ret;
    int connection_socket;
    int data_socket;
    int result;
    char buffer[BUFFER_SIZE];

    /*
     * Jeśli program wyszedł niejawnie w ostatnim przebiegu,
     * usuwa gniazdo.
     */

    unlink(SOCKET_NAME);

    /* Tworzenie lokalnego gniazda. */

    connection_socket = socket(AF_UNIX, SOCK_SEQPACKET, 0);
    if (connection_socket == \-1) {
        perror("socket");
        exit(EXIT_FAILURE);
    }

    /*
     * Dla przenośności wyczyść całą strukturę, ponieważ niektóre
     * implementacje mają\ dodatkowe (niestandardowe) pola
     * w strukturze.
     */

    memset(&name, 0, sizeof(struct sockaddr_un));

    /* Wiązanie gniazda z nazwą gniazda. */

    name.sun_family = AF_UNIX;
    strncpy(name.sun_path, SOCKET_NAME, sizeof(name.sun_path) \- 1);

    ret = bind(connection_socket, (const struct sockaddr *) &name,
               sizeof(struct sockaddr_un));
    if (ret == \-1) {
        perror("bind");
        exit(EXIT_FAILURE);
    }

    /*
     * Przygotowywanie do akceptowania połączeń. Rozmiar bufora jest
     * ustawiany na 20. Podczas przetwarzania jednego żądania, inne
     * mogą czekać.
     */

    ret = listen(connection_socket, 20);
    if (ret == \-1) {
        perror("listen");
        exit(EXIT_FAILURE);
    }

    /* To główna pętla do obsługi połączeń. */

    for (;;) {

        /* Czekanie na połączenie przychodzące. */

        data_socket = accept(connection_socket, NULL, NULL);
        if (ret == \-1) {
            perror("accept");
            exit(EXIT_FAILURE);
        }

        result = 0;
        for(;;) {

            /* Czekanie na następny pakiet danych. */

            ret = read(data_socket, buffer, BUFFER_SIZE);
            if (ret == \-1) {
                perror("read");
                exit(EXIT_FAILURE);
            }

            /* Upewnienie się, że bufor kończy się\ 0. */

            buffer[BUFFER_SIZE \- 1] = 0;

            /* Obsługa poleceń. */

            if (!strncmp(buffer, "DOWN", BUFFER_SIZE)) {
                down_flag = 1;
                break;
            }

            if (!strncmp(buffer, "END", BUFFER_SIZE)) {
                break;
            }

            /* Dodawanie otrzymanej sumy. */

            result += atoi(buffer);
        }

        /* Wysyłanie wyniku. */

        sprintf(buffer, "%d", result);
        ret = write(data_socket, buffer, BUFFER_SIZE);

        if (ret == \-1) {
            perror("write");
            exit(EXIT_FAILURE);
        }

        /* Zamknięcie gniazda. */

        close(data_socket);

        /* Wyjście po poleceniu DOWN. */

        if (down_flag) {
            break;
        }
    }

    close(connection_socket);

    /* Usunięcie gniazda. */

    unlink(SOCKET_NAME);

    exit(EXIT_SUCCESS);
}

/*
 * Plik client.c
 */

#include <errno.h>
#include <stdio.h>
#include <stdlib.h>
#include <string.h>
#include <sys/socket.h>
#include <sys/un.h>
#include <unistd.h>
#include "connection.h"

int
main(int argc, char *argv[])
{
    struct sockaddr_un addr;
    int i;
    int ret;
    int data_socket;
    char buffer[BUFFER_SIZE];

    /* Tworzenie lokalnego gniazda. */

    data_socket = socket(AF_UNIX, SOCK_SEQPACKET, 0);
    if (data_socket == \-1) {
        perror("socket");
        exit(EXIT_FAILURE);
    }

    /*
     * Dla przenośności wyczyść całą strukturę, ponieważ niektóre
     * implementacje mają\ dodatkowe (niestandardowe) pola
     * w strukturze.
     */

    memset(&addr, 0, sizeof(struct sockaddr_un));

    /* Łączenie gniazda z adresem gniazda */

    addr.sun_family = AF_UNIX;
    strncpy(addr.sun_path, SOCKET_NAME, sizeof(addr.sun_path) \- 1);

    ret = connect (data_socket, (const struct sockaddr *) &addr,
                   sizeof(struct sockaddr_un));
    if (ret == \-1) {
        fprintf(stderr, "The server is down.\en");
        exit(EXIT_FAILURE);
    }

    /* Wysyłanie argumentów. */

    for (i = 1; i < argc; ++i) {
        ret = write(data_socket, argv[i], strlen(argv[i]) + 1);
        if (ret == \-1) {
            perror("write");
            break;
        }
    }

    /* Żądanie wyniku. */

    strcpy (buffer, "END");
    ret = write(data_socket, buffer, strlen(buffer) + 1);
    if (ret == \-1) {
        perror("write");
        exit(EXIT_FAILURE);
    }

    /* Otrzymanie wyniku. */

    ret = read(data_socket, buffer, BUFFER_SIZE);
    if (ret == \-1) {
        perror("read");
        exit(EXIT_FAILURE);
    }

    /* Upewnienie się, że bufor kończy się\ 0. */

    buffer[BUFFER_SIZE \- 1] = 0;

    printf("Result = %s\en", buffer);

    /* Zamknięcie gniazda. */

    close(data_socket);

    exit(EXIT_SUCCESS);
}
.fi
.PP
Przykład użycia \fBSCM_RIGHTS\fP można znaleźć w \fBcmsg\fP(3).
.SH "ZOBACZ TAKŻE"
\fBrecvmsg\fP(2), \fBsendmsg\fP(2), \fBsocket\fP(2), \fBsocketpair\fP(2), \fBcmsg\fP(3),
\fBcapabilities\fP(7), \fBcredentials\fP(7), \fBsocket\fP(7), \fBudp\fP(7)
.SH "O STRONIE"
Angielska wersja tej strony pochodzi z wydania 4.05 projektu Linux
\fIman\-pages\fP. Opis projektu, informacje dotyczące zgłaszania błędów, oraz
najnowszą wersję oryginału można znaleźć pod adresem
\%https://www.kernel.org/doc/man\-pages/.
.SH TŁUMACZENIE
Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika man są:
Andrzej M. Krzysztofowicz (PTM) <ankry@mif.pg.gda.pl>,
Robert Luberda <robert@debian.org>
i
Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>.
.PP
Polskie tłumaczenie jest częścią projektu manpages-pl; uwagi, pomoc, zgłaszanie błędów na stronie http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/. Jest zgodne z wersją \fB 4.05 \fPoryginału.